Prachtig eiland Flores (Indonesie) deel 1

Salamak Siang!

Hoe is het met iedereen........? Spannend in afwachting voor de kerstdagen?! En....... misschien wel een witte kerst?! Gaan we die dan toch missen?

Reizen wat een luxe en dan ook 5 maanden. We genieten! Het is zo lekker om met de dag te leven. Vaak weten we niet eens welke dag het is. Vandaag wel “vrijdag”!! We hebben ook geen horloges. Wel hebben we sinds kort een nieuwe mobiel aangeschaft om hier lokaal te kunnen bellen. Dus hebben we weer wat vaker de tijd in onze zak zitten. Onze tijd in Vietnam en Cambodja is wat te kort geweest, waardoor we delen van het land helaas niet hebben kunnen zien. In Vietnam kwam dat mede doordat Jacqueline ziek was geworden en er ook wat dagen verspild zijn door de tropische storm. In Cambodja hebben we besloten de beperkte tijd die we nog hadden te besteden aan Indonesie en Maleisie. Daarom zijn wij vetrokken kort nadat we afscheid van Tim en Johannes hadden genomen. Nu hadden we ten minste voldoende tijd op Flores en konden we het eiland op een relaxte manier verkennen, zonder dat we er bij na hoeven te denken dat we vlug van de ene plek naar de andere plek door moesten reizen. Cambodja en Vietnam doen we nog wel een keer over in een kortere vakantie. Dit is een super keuze gebleken!

Flores is een fantastisch eiland. Het voelde heel bijzonder om er te zijn. Dat komt door het gevoel wat dit eiland uitstraalt. Het raakt je. De mensen, de cultuur, de goede vibe, de prachtige natuur. En eindelijk een bestemming in ZO Azie waar ze wel goede muziek maken, athans naar onze smaak. Reggae hoor je hier de hele dag door. Bob Marley is de grote man, maar de lokale reggae is ook supergoed. Af en toe voelt het hier of we in Afrika of latijns amerika zijn beland. Dit heeft te maken met het uiterlijk van de mensen en de sfeer op straat. Bij de vele bemo’s (kleine taxibusjes, vaak bestuurd door jochies die nog 18 moeten worden) op het eiland knalt vaak harde reggae of hiphop uit de speakers. Je ziet ook veel Indonesische rasta’s op het eiland. Uiteraard is dit alleen in de steden het geval. Als je het binnenland in komt bij de kleine dorpjes met hutjes is dit wel anders.

Na gedwongen drie dagen op Bali te zijn verbleven konden we eindelijk naar Flores vliegen. Het binnenland van Bali was erg mooi, maar het stadje Sanur waar wij verbleven was erg toeristisch. En omdat er helemaal geen toeristen waren werden wij het doelwit van iedereen die in de toeristenindustrie werkt. Dit was behoorlijk irritant en vermoeiend.

We hadden nog bijna onze vlucht gemist, omdat de maatschappij de vlucht een uur vervroegd had. Wij kwamen er om kwart over zeven achter dat onze vlucht om acht uur vertrok in plaats van negen uur. Sanur is nog een half uur rijden van het vliegveld. Met kunst- en vliegwerk waren we gelukkig om vijf voor acht op het vliegveld. Ruimschoots op tijd dus. Na de mooiste vlucht van ons leven kwamen we aan op het prachtige Flores. En het was heet!

Nadat we ingechekt waren in ons hotel zijn we het strand gaan verkennen. Vanaf ons hotel, gelegen op een berghelling, zag het er namelijk prachtig uit. Van dichtbij viel dat helaas tegen omdat het hele strand bezaait lag met afval. De lokale bevolking ruimt hun afval niet op, maar gooit het gewoon op straat of op het strand. Van eventuele schade die ze daarmee aan de natuur aanbrengen hebben ze geen idee.

Onze eerste activiteit was een drie-daagse boottocht naar de eilanden Rinca, Komodo en Kanawa, samen met een Nederlander en een Australische. We gingen snorkelen en op Rinca en Komodo leven de Komodo-varanen. Dit zijn de grootste hagedissen ter wereld en ze kunnen ongeveer 3,5 meter worden. We sliepen gewoon op het dek van de boot, waar wat matrasjes werden neergelegd. De trip werd heel speciaal, waarbij we allerlei natuurverschijnselen hebben gezien die je bijna nergens ter wereld kunt aanschouwen. Allereerst was het natuurlijk heel gaaf om de komodo-varanen van dichtbij te zien. Zeker op Rinca waren ze behoorlijk actief en konden we heel dichtbij komen. Daarnaast sliepen we de eerste nacht bij Flying Fox-island. Dit is een mangrove-bos net uit de kust van Rinca waar, net na zonsondergang, tienduizenden enorme vleermuizen uitvliegen om eten te gaan zoeken op het vasteland.

En dan was er nog het snorkelen. Onder water is de indonesische natuur bijna nog mooier. Op de eerste snorkellocatie hebben we vier schorpioenvissen gezien. Deze superdodelijke vissen zwommen slechts op een paar meter afstand van ons. Op een andere locatie hebben Jacqueline en ik zeker tien minuten meegezwommen met een grote zeeschildpad. Hij heeft ons heel rustig door het koraal geleid en maakte geen aanstalte om van ons te vluchten. Kippenvelmomentje…..

Maar het hoogtepunt was toch wel het zwemmen met de manta-roggen. Er is een gebied waar deze enorme zwarte vissen veel voorkomen. Omdat het gebied vrij groot is en de stroming vrij sterk gaat de boot niet voor anker, maar blijft hij varen en gaat de bemanning op zoek naar grote zwarte vierkante vlakken in het water. Als ze er eentje gelokaliseerd hebben beginnen ze schreeuwen “jump, jump, jump”. En zo sprong ik als eerste het water in van een varende boot, zonder dat ik echt een idee had wat ik kon verwachten. Ik had geen idee hoe diep die dieren zwommen en misschien dook ik wel op zijn rug. Gelukkig zwom de eerste ongeveer 10 meter onder me. Wat gaaf zeg! Een gigantische vis van een meter of drie doorsnee die onder je door het water lijkt te vliegen. Daarna hebben we er nog een stuk of drie gezien, maar die waren helaas wat minder goed te zien.

De laatste stop van de boot was Kanawa, een klein paradijselijk eilandje voor de kust van Flores. Hier stonden 14 bungalowtjes voor toeristen. Er was helemaal niks. Alleen de zee en een restaurantje. Wij hebben hier een dag extra doorgebracht op 3 dec. om onze beide verjaardagen samen te vieren. Als cadeautje zagen we nog een zeeschildpad waar we mee konden zwemmen.

Onze volgende stop op Flores was Ruteng. Een niet zo enerverende stad dat voornamelijk gebruikt wordt als transit locatie. Hier sliepen we in een hotel dat door een grote familie gerund werd. De mensen vonden ons erg interessant, want ze kwamen continue bij ons zitten om met ons te praten. Erg leuk. De eerste avond kwamen er helemaal drie jongens langs die met ons wilden praten zodat ze hun Engels konden oefenen. Erg gezellig. Met een van de dames van het hotel zijn we nog in de katholieke zaterdagmiddag mis beland. Wij hadden aangegeven dat we de kerk wel van binnen wilden zien en zij heeft waarschijnlijk begrepen dat we naar een kerkdienst wilden. Het was een leuke ervaring zo'n katholieke mis in Indonesie. Toen de dienst afgelopen was zijn we op straat uitgenodigd voor een feestje door twee Nederlandse meiden die in Ruteng werkten voor NGO’s (non provit organisatie). Er was een afscheidsfeestje van een van de medewerkers en of wij het leuk vonden om te komen. We hebben een fantastische avond gehad en veel mensen van het eiland leren kennen. Daar doen we nu nog ons voordeel van.

Na Ruteng zijn we doorgereisd naar Bajawa. Daar hebben we een trekking gepland met Philip. Een gids die we op het feestje in Ruteng hadden leren kennen. In ons hotel kwamen we in gesprek met Steve, een Canadees die alles verkocht had en nu de wereld overtrekt. Als hij op zijn budget let kan hij ongeveer 8 a 9 jaar reizen. Wij zijn jaloers. De trekking duurde twee dagen en we sliepen in een lokaal dorp. De eerste dag hebben we langs de voet van een vulkaan gelopen. Het was erg mooi, ook al waren Jacqueline en ik nogal brak van de avond daarvoor. We hadden namelijk een klein feestje gehad met de plaatselijke muzikanten op straat en daar was nogal wat Bier Bintang en Arak, het lokale vergif, bij komen kijken.

“s middags kwamen we aan in het dorp Watu, van de lokale stam de Ngada, waar we nacht zouden doorbrengen. Daar werden we hartelijk ontvangen. Zeker de kinderen konden geen genoeg van ons krijgen. Zeker als we het fototoestel bij ons hadden waren ze niet bij ons weg te slaan. Ze wilden allemaal op de foto en dan direct terug zien hoe ze erop stonden. De Ngadastammen zijn maternalistisch, wat volgens onze gids betekende dat de vrouwen de baas zijn en het allerbelangrijkst. Dat is waarschijnlijk ook waarom de vrouwen op het land werken, koken, voor de kinderen zorgen, het dorp schoonmaken en naar de markt gaan, terwijl de mannen alleen maar arak zuipen en roken....De Ngada’s zijn in principe katholiek, maar hebben dit geloof helemaal verweven met hun traditionele geloof waarbij onder andere het vereren van de voorouders erg belangrijk is en waar nog niet zo lang geleden ook nog menselijke offers werden gebracht om geluk te hebben bij belangrijke gebeurtenissen.

’ s Avonds hebben we in het huis van de voorouders gegeten. Dat is een huis waar de geesten van de overleden voorouders wonen. Alleen voor speciale gelegenheden wordt daar gegeten. En bij speciale gelegenheden wordt ook de arak tevoorschijn gehaald. En weigeren is onebeleefd, dus drink je maar. Na een paar rondjes van het goedje, dat door onze medereiziger terecht werd vergeleken met verfverdunner waren we helemaal gesloopt en blij dat we naar bed konden. Jacqueline en ik sliepen weer op een plank, maar door onze eerdere ervaringen (en door de Arak natuurlijk) hebben we geslapen als een roos.

De volgende dag hebben we nog twee dorpjes bezocht en sloten we de hike heerlijk af met een frisse duik in de zee. ’s Avonds waren we bij Philip uitgenodigd om te komen eten. Het was erg gezellig.Wij leerden daar een man kennen die de aziatische broer van Tony Soprano zou kunnen zijn, die vier vrouwen had. Maar voor de kerk was hij er maar met eentje getrouwd, want dat mocht niet met meerdere. Steve was ook mee en die heeft de hele avond moeten vertellen dat het in onze cultuur heel goed mogelijk is dat iemand van 41 een vriendin heeft in Duitsland en nog geen kinderen en dat hij alleen aan het reizen is. Zeker Tony Soprano begreep daar helemaal niets van met zijn vier vrouwen en negen kinderen. Want wat gebeurde er nou als Steve te oud was om te werken? Dan zijn er geen kinderen die hem helpen. Een jongen heeft het begrip pensioen nog vertaald, maar Tony begreep er geen snars van. Volgens ons dacht hij dat Steve homo of knettergek was.

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en hebben we weer eens lekker het internet bijgewerkt. ’s Avonds in het plaatselijke restaurant lekker naar de bevriende muzikanten geluisterd en toen op tijd naar bed gegaan.

De volgende keer meer over het prachtige eiland Flores.