Gibbon Experience in de Bokeo forrest.

Op 29/09 werden we in de plaats Huay Xai opgehaald om met een groep van 10 backpackers te beginnen aan de Gibbon Experience. Voor 2 nachten a 160 euro per persoon, dus zeker aan de prijs. We hebben er even over na moeten denken. Geld, hoogtevrees (Paul), spinnenfobie (Jacqueline). Uiteindelijk besloten dat we deze ervaring niet aan ons voorbij wilden laten gaan, dus zijn we het avontuur aangegaan. Op 60 meter slaap je in de boom en zip je (kabelbaan met een tuigje aan je lichaam) de jungle door. Het hoogste punt was 150 meter en de langste zipline 380 meter. We hebben er geen moment spijt van gehad. Wat een ervaring!

Na een hele ruige autorit aangekomen op de base camp van de GE (Gibbon Experience). We werden de lucht in geschoten en bij elkaar op schoot gelanceerd. Maar we waren blij dat we dit niet hoefden te lopen. Want als het namelijk te hard geregend heeft heb je de kans dat je 5 uur　 over moeilijke paden moet trekken voordat je er aankomt. In en op de jeep zaten trouwens 17 mensen !!! Drie voorin, 10 achterin, drie op het het dak en eentje hing er aan de trap achter de auto.

Het zippen op zo'n hoogte met een fantastisch uitzicht was geweldig. De groep was verdeeld over 2 hutten. 1 hut van 4 personen en 1 grotere hut met 6 personen.　Paul en ik sliepen in threehouse nummer 3 met nog een koppel. Wij hadden daar het mooiste utizicht over de jungle. Ik was snel gewend aan het zippen, waardoor ik veel durfde en dingen uitprobeerde. Voelde me net een apie haha. Voor de andere in mijn groep was dat wel anders. Wel fijn voor Paul dat hij niet de enigste was met hoogtevrees. Maar het was zo relaxed hoe Paul er op reageerde. Hij had na de 1e dag nog weinig last en genoot van de ervaring.

Elke dag stonden we op om 05:00. Jaja heb je vakantie en dan sta je nog eerder op dan het tijdstip dat je in Nederland op moet voor je werk. We zijn niet goed wijs nee! Maar om Gibbons te spotten hadden we dit er zeker voor over. Eerst moesten we dan 45 minuten veel bergopwaarts lopen, het leek het leger wel. Met deze trip ben je er niet zeker van of je　de gibbons　gaat zien. We zipten naar een bepaalde plek om stil te wachten. Na 10 minuten begonnen ze al hun geluid te maken. Dit doen ze alleen tot 07:00 in de ochtend. Geen staandaard apen geluid wat je zou verwachten. Het klinkt heel mooi. Toen gingen we naar een houten platform bovenin een boom. Onze gids wou ons weer mee naar het midden nemen van een zipline om daar stil te hangen en ze te bekijken. Vanaf het platform kon je ze helaas voor de anderen niet zien.　De enigste die dit een goed idee vond was Jacqie. Was helemaal te gek! Je ziet de zon opkomen, de mist over de　jungle en dan de Gibbons. Zo gaaf om daar dan stil te hangen, je wordt opgeslokt door de natuur en voelt je dan wel heel klein (al ben ik niet zo groot natuurlijk　;-) )

Veel mazzel, want de volgende dag zag ik ze weer en dit keer Paul ook. Paul hing aan een zipline en stond op een houten latje wat uitstak aan het platform, ongeveer 50 meter boven de grond. 100% veilig voelde hij zich niet, maar kon redelijk relax naar de apies kijken. Voelde voor hem goed om deze angst te overwinnen. De andere groep van 6 personen (met een hele　luie gids) hebben de apen geen van beide dagen kunnen zien.

Met het andere koppel konden we　leuk opschieten. Sam kwam uit Zuid-Afrika en Erin uit New Zeeland. Ook leuke avonden met boeiende en leuke gesprekken. Aan het potje kaartspel kwamen we niet toe wat we elke avond gepland hadden. Met onze gids Toen van 21 jaar hadden we veel mazzel. Sommige gidsen van de GE schijnen nog weleens lui te zijn. Toen heeft zijn tip duidelijk verdiend. Slimme leergierige jongen die veel aan zijn engels deed. Het communiceren met hem ging goed en kwamen zo weer meer te weten over de jungle en de laotiaanse cultuur.　Erin is van beroep leraar en heeft hem in de boomhut nog een klasje Engels gegeven. Toen poetste heel vaak en lang zijn tanden en deed dit het liefste hangend aan een kabel op 50+ meter hoogte. Doordat hij heel erg zijn best deed om gibbons te vinden hebben wij ze alletwee gelukkig kunnen zien.

O ja en dan natuurlijk nog onze huisdieren in de boomhut. Ja de spinnen, die hebben we ontmoet!! Gemengde gevoelens want niemand vond ze bepaald leuk. Maar ze zijn ook indrukwekkend. Ik had er uiteindelijk niet heel veel moeite mee. Ik vond het eigenlijk wel boeiend om ze te bekijken (wel op afstand natuurlijk). Maar in mijn eentje naar het toilet terwijl zo'n beest vlak boven mij hangt vond ik toch even te ver gaan. Dus dan ging Paul gezellig met een zaklamp mee.　Spinnen ter groote van onze handen kropen aan het rieten dak aan ons voorbij en ze waren snel. Zie foto! Gelukkig bleven deze echt alleen aan de onderkant van het dak en voelde je je in de dikke muskieten netten veilig. Ze kwamen overigens alleen tevoorschijn als het donker werd. Ook hebben we 's avonds nog een rat gezien die tussen het riet van ons dak door kwam kijken. Die hebben we 's nachts waarschijnlijk ook horen rommelen in ons keukentje.

Om een uur of 10 zijn we weer teruggelopen naar het dorp waar we werden opgehaald door de jeep. Omdat we veel te vroeg waren hebben we nog lekker aan de rivier kunnen zitten. Ik (jacqueline) heb nog even met de schattige kindjes van het dorpje in de rivier gespeeld. Om een uur of 12 zijn we met de truck teruggereden naar de shop waar we onze backpacks hadden achtergelaten. Vanaf deze plek konden we makkelijk de bus pakken naar Luang Namtha en dit zou ons een dag schelen. Omdat de bus pas om twee uur zou komen konden wij om een uur nog lekker rustig lunchen met de hele groep. WRONG!!! Om vijf over 1 stond ineens de bus voor onze neus en moesten wij hals over kop afscheid nemen van de groep, een fles water kopen en onze spullen pakken.

In de bus hebben we lekker bij kunnen slapen. Ten minste totdat de bus een klapband kreeg. Iedereen ging uit de bus en de busschaffeur leek de band te verwisselen. Maar kennelijk was hij zijn reserveband ofzo vergeten en zijn we de laatste 30 kilometer maar doorgereden met een lekke achterband. Dit zorgde voor zoveel kabaal dat alle mensen langs de weg bleven staan en ons nakeken. Uiteindelijk zijn we veilig in Luang Namtha aangekomen.

Wat we daar allemaal hebben meegemaakt lezen jullie de volgende keer.

Tot schrijfs!

http://www.gibbonx.org/