Hanoi en Ha Long Bay

Hallo allemaal,

We zijn nu in Hoi An, een mooi klein plaatsje vlak bij de kust van Vietnam.  In de afgelopen weken hebben we voor het eerst te maken gekregen met een flinke tegenslag. Jacqueline is behoorlijk ziek geweest, waardoor we voor ons gevoel te lang in Hanoi zijn gebleven. Maar daar was helaas niks aan te doen aangezien verder reizen voor Jacques even geen optie was. Nu gaat het gelukkig weer goed met haar hoor.

Jacqueline had in Laos al ‘s nachts veel last van haar mond en sliep daardoor slecht. Toen de pijn niet wegging besloten we toch maar naar een ziekenhuis te gaan. Iets wat je liever toch niet doet in een derde-wereld land. Gelukkig zaten we in de hoofdstad Vientiane, waar de faciliteiten veel beter zijn dan in de rest van het land. We zijn naar de internationale kliniek gegaan. Dat klonk beter dan dat het was. Het ziekenhuis was erg verouderd en behoorlijk smerig. Gelukkig heeft Jacqueline alleen een consult gekregen. Volgens de dokter was het een ontsteking in het wortelkanaal. Dit vermoedde Jacqueline al, want dat had ze al eens gehad. De dokter schreef haar een antibiotica-kuur voor. Jacqueline was hier niet blij mee, omdat haar lichaam hier vaak heftig op regaeert. Maar de andere optie was een wortelkanaalbehandeling in Ha Noi. Tsja, dan is de keuze snel gemaakt. Toch maar antibiotica met alle mogelijke gevolgen van dien.

Op maandag zijn we naar Ha Noi gevlogen met Laos Airlines. We hebben een supervlucht gehad. Het vliegtuig was nieuw, ruim, comfortabel en de service was uitstekend. Een Australier die we hadden leren kennen vertelde ons dat hij twee keer met ze had gevlogen dat de motor in de fik vloog. Gelukkig vertelde hij dit pas na de landing. Laos Airlines heeft twee jaar geleden de hele vloot vervangen en nu schijnt het dus helemaal goed te zijn. Wij zijn in ieder geval tevreden.

In Hanoi verbleven we in een heel leuk klein hotel midden in ‘het oude kwartier’. Een van de oudste wijken van Hanoi met kleine huisjes en kleine winkeltjes in smalle steegjes en straatje. En heel heel veel mensen. Het is er dag en nacht een heksenketel. Voetgangers, fietsers, scooters en auto’s krioelen allemaal door elkaar heen, zonder dat er ongelukken gebeuren. Er wordt continue getoeterd door automobilisten en scooterrijdertjes om aan te geven dat ze erlangs willen. Voor ons lijkt het dat het effect teniet wordt gedaan als iedereen tegelijkertijd toetert, maar kennelijk werkt het. Het zorgt in ieder geval voor non-stop lawaai. Het is een hele belevenis om als toerist door de vrolijke chaos in de straatjes te dwalen en deel te nemen aan het verkeer. De eerste dagen zijn we lekker door de stad wezen wandelen en hebben we nog wat geshopt. Dit ging makkelijker voor Jacqueline dan voor mij. Kennelijk heeft de gemiddelde aziatische man een iets andere lichaamsbouw dan ik….

Op donderdag zijn we op excursie gegaan naar Ha Long Bay. Dit is een gebied voor de kust van Vietnam dat bestaat uit ongeveer 1900 eilanden. Het staat op de Unesco-lijst van werelderfgoederen, samen met de mooie Beemster natuurlijk. Onze groep bestond onder andere uit een koppel uit Londen en twee jongens uit Australie met wie we heel goed konden opschieten. We zijn ‘s ochtends opgehaald en met een bus naar Ha Long City gereden. Tijdens de heenrit is bevestigd dat Vietnamezen niet kunnen rijden. Allereerst zijn we bijna verongelukt omdat een iemand besloot te keren op een vierbaansweg, terwijl hij op de rechterweghelft reed! In je spiegel kijken is bij zo’n simpele actie ook helemaal niet nodig. Dus toen onze bus zich bijna in de auto boorde en onze busschauffeur kwaad schold en gebaarde, was de automobilist zich van geen kwaad bewust en zwaaide hij lachend terug. De tweede keer werden we op een schandalige manier gesneden door een vrachtwagen. Dit was allemaal snel vergeten toen we eenmaal in Ha Long waren aangekomen.

Wat een adembenemend mooie omgeving. De eerste zijn we met de boot op excursie geweest naar grotten en hebben we gekayaked en gezwommen. We sliepen ook op de boot en konden dus ‘s avonds lekker een biertje drinken en genieten van de ongeschonden natuur. Of nou ja, bijna ongeschonden dan, want wij waren niet de enige toeristen. In onze directe omgeving lagen nog 37 andere boten voor anker! Het is een prachtig gebied, maar waar je ook komt zie je ladingen toeristen. En dan zaten wij nog in het laagseizoen. Een beetje jammer, maar niet te voorkomen denk ik.

De tweede dag hebben we ‘s ochtends een bezoek gebracht aan Cat Ba Island. We dachten dat we daar stevig aan de bak moesten, want volgens de folder zouden we 12 kilometer gaan lopen. Toen de gids vertelde dat we dit in 1,5 uur gingen doen begonnen we toch wel een beetje raar te kijken. Gelukkig blijkt achteraf dat er waarschijnlijk een komma uit de folder is weggevallen, want de wandeling was eerder 1,2 kilometer.

‘s Middags zijn we naar Monkey Island geweest. Dat eiland dankt zijn naam aan de kolonie apen die de Vietnamezen erop hebben geplaatst om de toeristen te vermaken. Het is wel grappig, maar je kunt ze alleen van een afstandje bekijken. Ze zijn agressief en kunnen bijten, maar voor de rest zijn het schatjes. Gelukkig was het eiland zelf wel heel mooi en hebben we lekker op het strand gelegen. Helaas kreeg Jacqueline in de loop van de dag koorts.

De derde dag, mijn verjaardag, hebben we nog een cruise door Ha Long Bay gemaakt voordat we weer in de auto stapten naar Ha Noi. Jacqueline was nu volledig uitgeschakeld. Na een lange rit sliepen we weer in het City Gate Hotel waar we ook de eerste paar dagen hebben doorgebracht. Ik ben ‘s avonds nog uit eten geweest met onze groepgenoten. We hadden weer heel veel geluk om zulke leuke en interessante mensen te leren kennen. Het maakt de reiservaring compleet.

De dagen daarop zijn we vooral in en rond het hotel geweest zodat Jacqueline kon bijkomen. Uiteindelijk hebben we op maandag toch maar besloten naar het ziekenhuis te gaan omdat de koorts niet wegging. Het ziekenhuis in Hanoi was niet te vergelijken met die in Vientiane. Deze was superschoon en modern, echt heel goed. De dokter gaf aan dat er sprake was van een Dengue-epidimie en dat Jacqueline daarom een bloed- en urinetest moest doen. De uitslag daarvan was gelukkig negatief. Wel kwam naar voren dat Jacqueline last had van een soort griepvirus en dat ze weer blaasontsteking had. Daarnaast reageerde ze waarschijnlijk nogal heftig op de antibiotica. Als middel tegen de blaasontsteking heeft de dokter haar een middeltje voorgeschreven…juist, antibiotica. Nu hopen dat ze hier beter op reageert.

Dinsdag ging het weer een beetje beter met Jacqueline en hebben we besloten om door te reizen, zodat we de drukte van de stad achter ons konden laten. We hadden de nachtbus naar Hoi An geboekt omdat deze er erg comfortabel uitzag met ruime slaapplaatsen, toilet aan boord (erg belangrijk voor Jacques) en de rit maar 15 uur zou duren. Zijn we er toch weer ingetrapt. De bus had geen toilet aan boord, het bed was zo klein dat ik niet op mijn rug kon liggen en mijn benen uitstaken en de rit duurde uiteindelijk 20,5 uur. Dat we vertrokken zagen we erg tegen de reis op, maar stomgenoeg hebben we alletwee heerlijk geslapen en kwamen we toch behoorlijk fit in Hoi An aan.

Gisteren zijn we dus lekker naar het strand geweest. Echt paradijselijk, als je de strandverkopers die je elke vijf minuten lastigvallen buiten beschouwing laat.

Nu stop ik er weer mee, want we gaan een pak laten maken. De foto’s zullen wij op een later tijdstip op de site plaatsen. Nog even geduld dus.

Bedankt weer voor al jullie reacties en tot gauw!