Tropische storm (de rest van Vietnam)

Hi there, trouwe lezers in dat kouwe kikkerlandje,

Inmiddels zitten wij lekker op Bali. Indonesie kwam in eerste instantie niet in onze reisplannen voor, maar vanwege alle positieve verhalen hebben we toch besloten om dit land met een bezoekje te vereren.  We hebben de afgelopen weken weer het een en ander meegemaakt, dus om weer een beetje bij te komen zullen we de posts weer wat sneller achter elkaar maken. 

In ons laatste bericht waren we tot aan Hoi An gekomen. Hier hebben wij uiteraard lekker op het strand gelegen, maar vooral kleding gekocht. De stad is vergeven van kledingwinkels en kleermakers die voor een prikkie kleding op maat maken. Zeker voor mij is dat handig omdat ik dus geen aziatische kledingmaat heb. Of zoals onze kleermaakster het netjes verwoordde, terwijl ze naar mijn buik wees:” a little to much Buddha”. Jacqueline heeft een jurkje en een jas laten maken en ik twee pakken, een panatalon en twee shirts. Alles was binnen een dag klaar.  Via de winkel konden we alles makkelijk per boot naar huis sturen en wordt het over drie maanden bezorgd. Ten minste dat zeiden ze in de winkel. Misschien hangt Jacquelines jurkje nu al weer in de etalage. Maar we gaan natuurlijk uit van het beste in de mens.

Vanuit Hoi An wilden we naar Da Lat reizen. Per nachtbus zou dat slechts 16 uur zijn. Maar dan kun je beter niet tijdens een tropische storm gaan reizen, want dan duurt het 29 uur. De Vietnamezen zijn gewend aan Cyclonen en tropische stormen en gaan hier heel relaxed mee om. Onze busreis werd dan ook niet gecanceld, maar vertrok keurig op tijd. Na 4 uur kon de bus niet verder dus hebben we overnacht bij een wegrestaurant. Op dat moment hadden we al door water gereden dat zo diep was dat de koplampen van de bus onder water waren. En hadden we een bus gezien die tegen een rotsblok was gereden en waar de hele voorkant van in puin lag. Wij waren dus blij dat de chauffers besloten te wachten tot het weer licht werd. ‘s Ochtends bleek dat er tegenover ons wegrestaurant ook een gecrashte bus lag. Deze was kennelijk tijdens een eerdere storm omgeslagen. Heerlijke aanblik als je nog een aantal uur voor de boeg hebt. Gelukkig was het weer al wat beter. Toch maakten onze chauffers geen aanstalten om te vertrekken. Okee, waarschijnlijk na het ontbijt dan. Nope, ook na het ontbijt bleven de mannen rustig door kaarten. Misschien moeten ze nog even wachten omdat de weg te slecht is, dus na de lunch vertrekken we vast wel. Fout! Ook na de lunch werd er vrolijk verder gespeeld. Uiteindelijk vertrokken we om 7 uur ‘s avonds pas bij het wegrestaurant. Vanwege deze vertraging konden we uiteindelijk niet meer in een keer doorreizen naar Da Lat, maar moesten we een tussenstop maken in Nha Trang.

Een dag later dan gepland kwamen we eindelijk aan in Da Lat. Het eerste dat opviel was dat het er heerlijk koel was. Het ligt in de bergen en heeft een kouder klimaat dan de rest van Vietnam. Heerlijk! De omgeving van Da Lat is prachtig, veel bossen afgewisseld met landbouw. Er worden onder andere veel snijbloemen (in kassen) en aardbeien gekweekt. Ook de horensia’s werden overal in de stad als versiering gebruikt. We hebben de omgeving verkend achter op de motor bij onze gidsen. Da Lat staat bekend om de zogenaamde (na-aap-) easy-riders. Motorrijders die toeristen de omgeving laten zien achterop hun motor.  Dit beviel ons zo goed dat we ons de volgende dag op de motor naar Mui Ne hebben laten vervoeren. Een hele lange rit door slecht weer. Dat maakte de ervaring alleen maar beter, want wat was het landschap weer mooi.

In Mui Ne hebben wij een paar dagen aan een bounty-strand gelegen. Als wij ’s ochtends wakker werden konden we met een koprol aan de ontbijtafel van ons resort (10 euro per kamer) zitten en als we sprongen lagen we op onze luxe strandstoel aan de helblauwe zee. Ja reizen is soms afzien en vermoeiend, maar nu even niet................

Tijdens ons verblijf zijn we opgetrokken met een Nederlands en een Zwitsers koppel

Alles was perfect hier, behalve de kwallen. Eerst dachten we nog even dat er plastic zakjes in het water dreven waar we op stonden, maar het werden er toch wel veel. En later zagen we ze ook naar boven drijven en wisten we zeker dat het geen zakken waren. Veel waren er (gelukkig) ook dood. Ik ben de volgende dag ook nog gestoken ter bevestiging. Het viel mee. Het prikte een uurtje maar daarna was het over.

Met de trein zijn we vervolgens naar Ho Chi Minh City (Saigon) gereisd. Hier hebben we gecouchsurfed bij Ahn. Een meisje van 20 dat samen met haar zus in het huis van hun ouders woont. Haar ouders wonen inmiddels ergens anders.  Ze heeft ons fantastisch opgevangen en de stad laten zien. Samen met haar zus en een buurmeisje hebben ze voor ons gekookt. Het was heerlijk. De tweede nacht van ons verblijf kregen we gezelschap van nog een couchsurf-koppel. De zwitsers die wij in Mui Ne hadden leren kennen..... Wat is de wereld toch klein! Het was erg gezellig met ze en ’s avonds hebben Jacqueline en ik zelfs nog het volkslied gezongen (nuchter!!!!!). Jacques kwam tot vier regels, ik tot zes........

En toen zat ons verblijf in Vietnam er al weer op. Onze volgende stop wordt Siem Reap in Cambodja. Hier hebben wij een te gekke tijd gehad met Johannes en Tim die ons mentaal kwamen ondersteunen tijdens dit zware deel van de reis (we hebben in 1,5 week zes nachten in een hotel met zwembad geslapen...). Maar daarover in het volgende bericht meer.

Tot schrijfs!