Vrijwilligerswerk @ Elephant Nature Park

Sawatdee falang (hallo buitenlanders),

Hier weer een berichtje uit Thailand (Laos eigenlijk, maar we lopen achter).

Van 14 tot en met 20 september zijn wij vrijwilliger geweest bij het Elephant Nature Park (ENP) in Chiang Dao, 60 kilometer boven Chiang Mai.

Het ENP (www.elephantnaturepark.org)is opgericht door een Thaise dame met de bijnaam Lek, wat klein betekent. Ze doet haar naam eer aan, want ze is echt inieminie. Ze is erg began met het welzijn van de olifanten in Azie in de toeristen- en in de houtindustrie en heeft besloten ze te “redden”. In de praktijk komt dit erop neer dat de olifanten worden vrijgekocht van hun eigenaar.

Olifanten die werken in de toeristen- en houtindustrie worden vaak slecht behandeld. Ze worden ernstig mishandeld, krijgen te weinig te eten, hebben geen bewegingsvrijheid en worden vaak gedwongen te bedelen voor hun eten in de grote stad. Het ergste is echter het trainingsprogramma  dat de olifanten moeten doorlopen voordat ze aan hun begeleider, de mahout gehoorzamen.

De training is een dusdanig traumatische ervaring voor olifanten dat moeders hun pasgeboren jongen doden, waarschijnlijk om ze hetzelfde lot te besparen.

ENP heeft inmiddels meer dan 30 olifanten bevrijd. Bij een groot aantal zie je de verschrikkelijke littekens die zij hebben overgehouden aan hun verleden. Bijvoorbeeld olifanten met gebroken heupen, continue geinfecteerde wonden, blindheid doordat ze beschoten zijn met katapulten en een olifant mist zelfs een deel van haar achterpoot omdat ze op een mijn is gaan staan.

Wij zijn maandag gestart als vrijwilliger. De eerste dag stond in het teken van het park en de groep leren kennen, de kamers in gebruik nemen en het kijken van een documentaire. In deze documentaire zie je de trainingsmethodes die gebruikt worden. Geen leuk kijkmateriaal, wel indrukwekkend.

Gelukkig mochten we ook al de olifanten voeren en wassen. Het ging nog voorzichtig, want ze zijn wel groot en sterk.

De groep bestond uit 17 mensen en was een verzameling van verschillende nationaliteiten, achtergronden en leeftijden. Het was een gezellige club waar we veel mee hebben gelachen.

De volgende dagen bestonden uit ochtendklusjes zoals poep scheppen en fruit schoonmaken gevolg door een ochtend- en middagproject. Dit bestond vooral uit het vullen van zandzakken en het stapelen van stenen. Het tempo lag erg laag, dus het was een mooie manier om je mede-vrijwilligers te leren kennen. Tussendoor konden we elke dag de olifanten voeren en wassen en hebben we verschillende uitstapjes gemaakt. ‘s Avonds waren er soms activiteiten georganiseerd, maar anders gingen we gezellig ouwehoeren en een beetje kaarten.

Omdat we in het park veel dingen apart van elkaar hebben gedaan en andere indrukken hebben opgedaan hebben we onze ervaringen apart opgeschreven.

Jacq: Het was een hele bijzondere ervaring om op deze manier een week lang zo dichtbij de olifant te zijn. We werden behoorlijk vrij gehouden, waardoor er veel mogelijk was. Bijvoorbeeld met baby olifantje knuffelen en spelen. De enigste regel was dat er een mahout in de buurt moest zijn. En dan ook gewoon één op één met zo’n olifantje. Was bijzondere gaaf! Lek (de oprichster) heeft veel indruk op me gemaakt, wat een mooie vrouw. Haar uitstraling is echt charismatisch. Zo klein maar zo sterk, ze heeft zoveel meegemaakt.

Met het verblijf in de bush bush achtige omgeving moest ik voor de nachten even wennen, want je weet maar nooit wat je ‘s nacht tegen komt onderweg…… Paul moest dan ook de eerste keer in de 1e nacht met me mee naar het toilet, gelukkig heb ik hem dit daarna niet meer aangedaan. De omgeving wende snel. We sliepen op 15 meter van de olifanten. ‘s nacht hoorde je alle geluiden. De scheten waren wel heel lachwekkend. Een apart geluid wat zo uit een tekenfilm zou kunnen komen.

Het wassen van de olifanten was natuurlijk niet verkeerd. Wordt bijna saai, maar weer geweldig! Op dat moment kon je makkelijk heel dicht bij (tegen) de olifant staan en recht in de ogen kijken.

We hebben donderdag ochtend de school van het dichtbij gelegen dorp bezocht om daar les te geven. Paul en ik zaten in aparte groepjes. We kwamen daar drijfnat aan, want het plenste. Ik had een klas van de leeftijd 8 tot 10 jaar. Was ook weer een super ervaring. Al die koppies met die mooie donkere knikker oogies. Maar ook daar zaten ettertjes bij J. We hebben het ABC gedaan, tellen, dagen van de week. Op het bord getekend en in het engels de omschrijving geschreven. Vliegtuigjes gevouwd, Na het allemaal tegelijk weggooien van de vliegtuigjes was het een leuke chaos. 1 jochie kwam steeds bij me en knuffelen, was ook wel weer een bijdehandje die veel aandacht wou. Vond hem heel leuk (had hem zo mee naar huis willen nemen) maar heb hem af en toe ook genegeerd om andere kindertjes aandacht te geven. Van een meisje kreeg ik een gevouwde hartje met I love you er op, zo pittig! Daarna ben ik nog even naar een andere klas geweest leeftijd 5- 7 jaar. Hier werd je van alle kanten besprongen en als klimrek gebruikt. Ik had respect voor mijn mede vrijwilliger Robin van in de 60. Aan het einde gevoetbald met wat jongens. Was ook weer genieten.

Paul: Ook ik heb een te gekke tijd gehad in het ENP. Dit kwam voor een groot deel natuurlijk doordat ik zo dicht bij de olifanten kon zijn. Het is super om met zo’n kleintje te spleen (er heeft er zelfs eentje in mijn been gehapt), of om zo’n groot hoofd in je schoot te krijgen. Maar ik heb ook veel plezier beleefd aan de groep waar we mee gewerkt hebben en de uitstapjes die we gedaan hebben. Zo ben ik tijdens een wandeling twee keer door een bloedzuiger gebeten. Hoe gaaf is dat!

Bij het bezoek aan de school had ik een groep 10-14 jarigen waarvan sommigen zo verlegen waren dat ze letterlijk onder de schoolbanken gingen zitten. Het voetballen met die gasten was wel erg leuk. Ze zijn bloedfanatiek en piepen niet eens als ze keihard een bal in hun gezicht krijgen, of een grote steen wegtrappen in plaats van de bal.

De accomodatie was gezellig en niet te primitief, We hadden elke nacht drie honden voor onze deur slapen die vaak ‘s nachts begonnen te blaffen of begonnen te rennen waardoor het hele bed trilde.

Als je na zo’n nacht dan onder een ijskoude douche stond en je horde het geluid van de olifanten dan was alles weer goed. Het geluid deed ons denken aan Jurassic Parc, behalve de scheten dan.

Zondag zijn we met de club vrijwilligers wezen stappen in Chian Mai. Lekker gedanst (althans Jacq natuurlijk).

Tot de volgende keer!!